2016'dan

Günlerden Cuma.

Üzerimden kamyon geçmiş gibi yorgundum. Kızları After School Care’den almadım; eve gidip kendime bir saat ayırdım. İnanılmaz iyi geldi. Kemal kızları okuldan alıp eve getirince sanki yeni uyanmışım gibi dinç ve toparlanmıştım.

Kemal arkadaşlarıyla buluşmaya gitti. Kızlar ve ben, yemekten sonra dışarı çıktık. Hava karanlıktı, o yüzden önce biraz tedirgin oldular ama benim telkinlerimle “girls’ night out” fikrine alışıp keyif almaya başladılar. Beraber kütüphaneye gittik, sonra bir tatlıcıya uğradık.

Bir anne ve bir kadın olarak, onların gözünde çizdiğim imajın ne kadar önemli olduğunu bir kez daha hissettim. Bu gece, karanlıkta dışarı çıkmaktan korkmayan, cesur, kendinden emin, ne yaptığını bilen, bilinçli ve özgüvenli bir anne vardı gözlerinin önünde. Basit bir şey gibi görünebilir ama sık yapmadığımız için çocukların o çekingen, tedirgin halleri bana çok battı. Onlarla konuştum; korkularını, çekingenliklerini bir kenara bırakmaları için. Yolda güldük, eğlendik; gökyüzünde kocaman bir hilal gördük, yıldızlara baktık. Eve gelince de hemen uyuyakaldılar.

Yarın Mullaloo Beach’te bir arkadaşın kızının doğum günü var. Pazar günü ise Nature Play WA’da gönüllü olacağım. Çok kültürlülüğün kutlandığı Harmony Day için çocuklara aktiviteler yapılacak; ben de rehberlik edeceğim.

Şimdi uyku vakti.