Date: Oct 7th. 2012

Cumartesi sabahtan trene binip cocukları Perth Royal Show'a goturduk. Önce kumes hayvanlarının bulundugu bolumde cesit cesit birbirinden ilginc kus, tavuk, horoz, vs. gorduler. Rahmetlik dedem gorseydi mutlaka her bir güvercinin ayrı ayrı resmini ceker, guzelligine ovguler dizerdi. Orada cocuklar yumurta boyadılar, arkasından kopek yarısmasının oldugu bolume gittik. Hani o cizgi filmlerde gordugumuz ozel traslı beyaz ponpon kopeklerden tutun kısa bacaklı uzun govdeli kopeklere, kurt kopeklerine kadar cesit cesit kopek ile kızlar resim cektirdi, kopekleri sevdiler. Ondan sonra sebze ekme bolumunde marul ektiler, madencilik bolumunde oyuncak greyder ile topragı kazdılar, teknelerin icinde eski yontemle altın aradılar. Altın arama isine tabi ben de karıstım, camurlu suyun icinde tencere kapagı gibi bir kap batırıp suyu dondure dondure akıttım. Vallahi tasların icinden ayrılıp birden suyun yuzeyine cıkan bir cok parlak kılcık vardı, onlar altındı herhalde. Basta "ehehe toplayayım hepsini" dedim sonra "hadi canım gercek altın degildir herhalde" diye dusunup suya geri attım, cunku kimse benim gibi heyecana kapılmamıstı, sakin sakin karıstırıp, dokup gidiyorlardı. Hala dusunyorum, toplasa mıydım acaba. Sanki ne yapacaksam :) Arkasından ciftlik bolumune girdik, kızlar kuzuların, kecilerin arasında dolastı, onlara yem verdi, oksadı. Defne her buldugu koyunun boynuna sarılıyordu, sonlara dogru iyice hasir nesir oldu hayvanlarla eve getirdigimde ahır kokuyordu. Civcivleri ellerine aldılar, pony'leri beslediler, kuzu kırpma yarısmasını izleyip, inek sagdılar, tereyagi nasıl elde ediliyor ogrendiler. Hayatımda ilk defa Brahma Okuzu gorum, Brahma da Brahmaydı ha!Arıcılık, lamacılık, tavsancılık necilik varsa onun galerisi vardı. Bu kadar hayvanı buraya nasıl getirmişler hayret ettim.  Ciftlikteuretilen seyler sergisinde mısır patlattılar. At yarısmasını, motorsiklet showunu izlediler, lunapark "ride" larına bindiler, bul karayı al parayı turunden oyunlar oynadılar, dandik oyuncaklar kazandılar. Trambolinde zıplayıp bir kova pamuk seker yediler. Yarım saat suren havai fisek showunu izleyip stadyumdaki insanlarla dans ettiler. Eve donerken trende uyuya kaldılar.

Bu show ne manyak bir seydi anlatamam. Ben bir yandan geziyor bir yandan kendimce cıkarımlarda bulunuyordum. Birinci cıkarımım soyleydi. Herhalde bunlarda mahalle bakkalı, carsı, pazar pek olmadıgı için boyle yerleri cok seviyorlar. Topuk tasından, nevresime, ayakkabıdan gunes enerji sistemine ne ararsanız her seyin bir standı vardı. Sonra her yerde "Made in China" pelus oyuncaklar! Turkiye'de isportada satılan dandik havlayan kopek 20 dolardı! Yuh! İnsanlar poset poset esya ile geziyorlardı. Ikinci cıkarımım da ya bunlar ne kadar zengin / para harcamayı ne kadar seviyorlar, oldu. Bunu da soyle yorumladım, ki aslında gercek: Batı Avustralya'da maaslar cok yuksek. Ozellikle madenlerde calisan isciler cok yuksek rakamlar kazanıyorlar, dolayısıyla harcıyorlar da. Sonra bir de Avustralya'da yetmişiki milletten insanın yasadıgını bir kere daha anladım burada. Cesit cesit insan vardı ortalıkta. Genc Filipinli, Malezyalı ile evlenmiş yaslı Avustralyalı erkekler gozumden kacmadı, her iki taraf da mutlu gorunuyordu, bana neyse! Boy boy cocuk dizmiş ve hamile ama akıl saglıgı hala yerinde anneler gordum, nasıl boyle olduklarına sasirdim. Sonra bir de baktim ki cocukların ne yemelerine ne giymelerine karısıyorlar. Cocuk istediginden istedigi kadar yiyor, buz gibi havada yalınayak geziyor. Bu iki unsurda anneler ve cocuklar catısmazlarsa zaten sorun olacak bir sey kalmiyor. Bundan baska durmadan insanlara bakıp durdum. Biliyorum hos bir sey degil ama elimde degil Turk'um ben. Forumlardan birinde " what is wrong with Turkish people, why do they always stare at people???" yazmıslardı. Okudugumda "evet ya, niye insanlara mal mal bakıyoruz" diye dusunmustum ama buraya gelince ben de aynısını yapmaya basladım. Elimde degil, vallahi cok merak ediyorum. Ustlerine basların bakıp, kimlerdir, nelerdir, kac yasında olabilirler, nerede yasar, ne iş yaparlar, cıkarımda bulunmak istiyorum. Bazı kızlara "Allah bu kadar mı guzel yaratır" diye bakıyorum, bazılarına da "Bu nasıl bir kıyafet, insan hiç mi vucudunu tanımaz" diye bakıyorum. Caktırmamaya calisiyorum ama yine de cok bakıyorum, elimde degil, gozum kayıp gidiyor. Her bir tip ile ilgili kitap yazılır, oyle diyeyim. Ote yandan onlar hiç bakmiyor, herkes kendi isinde gucunde, ne yaparsan yap hosgoru ile yaklasıyorlar sana. Hic kimsede kınayan, yargılayan veya kucumseyen bir bakıs gormedim. Hani okul gezisine filan gidersin ya, otobuste hos bir hava vardır, herkes birbirine laf atar, gulumser, iste trende de hep oyle bir hava var. Ben bakma huyumdan vazgecmeye calisiyorum ama herhalde birkac ay sonra kendiliginden kaybolur.

Oyle iste, yepyeni bir sayfa! Guzel ulke, bir de Kemal iş bulabilse kafamız daha rahat edecek. Bugun de Pazar klasigi MAndurah Foreshore'daki parka gittik, kızlar oynadılar, eve gelince mangal yaptık. Turkiye'de bu fırsatımız olsaydı eminim evimiz hic bos kalmazdı, hep arkadaslar gelirdi. İmkanı olanı buraya da bekleriz. Yapmam gereken cok is var. Ebrularım cogaldı, onlarla ilgili aklımda super fikirler var. Harekete gecmem lazım. Gelecek Pazar Mandjar Market'te ben de ufak bir stand acıp ebru yapacagım. Evin işi, temizlik filan hic bitmiyor zaten ama her seye bir ara verip bu aksam bir film keyfi yaptık Kemal ile. Anthony Quinn'in "Zorba" filmini izledik. Oyle keyifliydi ki, resmen yenilendim. Bazen boyle soluklanmak gerekiyor cunku dinlenmeden cok yol gidemezsiniz. Annemler iki gundur beni kandırıyorlar skype yaparız diye, sesleri sedaları cıkmıyor. Haydi annecigim, cok opuyorum, kendinize iyi bakın. Zaten her seyi burada anlattım, artık konusmaya gerek de kalmadı:)