2016'dan 

Bugün bu yılın ilk ebru kursunu verdim. Toplam yedi öğrencim vardı. Yaklaşık 350 km uzaklıktan, sırf bu kurs için derse gelmiş olan iki kişi vardı. İnsanların kendilerini geliştirmek için ne kadar çaba sarf ettiklerini hayranlıkla izledim. Hayattan zevk almak, yeni hobiler edinmek, yeni yerlere gitmek… Buradaki insanların çok iyi yaptığı bir şey bu.

Kemal de evde kızlarla kaldı tabii, herkes bunalınca kurs çıkışı plaja gittik ve okyanusun muhteşem manzarasını izledik. Burada yaşadığım her tecrübede aklıma Türkiye’de olup da yurtdışına göç etmek isteyen kişiler geliyor. Sonra düşündüm, taşındım ve naçizane düşüncemi söylemeye karar verdim:

Eğer kararlı ve iyimser bir kişiliğiniz varsa gelin.
Yüzünüze kapanacak kapılara aldırmayıp, içinizdeki hevesi canlı tutarak, bıkmadan usanmadan kapıları çalacak gayrete sahipseniz gelin.
Eşinize güveniyorsanız, ne olursa olsun zorlukları birlikte göğüs gereceğiniz bir hayat arkadaşınız varsa korkmadan gelin.
Yaşadığınız her şeyin aslında hakkınızda böylesi hayırlı olduğu için yaşandığını düşünüyorsanız gelin.
Egonuzu bir ceket gibi çıkarıp erişemeyeceğiniz bir rafa kaldırmaya cesaretiniz varsa gelin.
Anneden, babadan, teyzeden, akrabadan medet ummayıp kendi ayaklarınızın üzerinde durabilecek gücünüz varsa gelin.

Eğer böyle biriyseniz, Türkiye’de harcadığınız zamana yazık… Böylesi cennet gibi bir yer kaçmaz. En büyük sıkıntılar en fazla iki sene sürüyor; ondan sonra herkes işini şu ya da bu şekilde yoluna koyabiliyor. Dostlukları, akrabalıkları, arkadaşlıkları geride bırakıyorsunuz ve bembeyaz bir sayfa açıyorsunuz. Fondaysa yeşillik, okyanus, masmavi gökyüzü ve temiz bir dünya...