Date: Oct 23, 2012

Bugün öğlenden sonra ilk işime çağrıldım. Sabah İpek'i okuluna bıraktıktan sonra Kemal ile Perth'e gittik, Ranstad adında büyük bir recruitment şirketinin eğitim bölümü ile görüştüm, sisteme kaydımı yaptılar. Yine yedek öğretmen gibi ihtiyac oldugunda gideceğim. Denkliğimi alıp diplomamı saydirincaya kadar sıradan yardımcı pozisyonundayim, sonra koordinatörlüğe yukselebilecegim insallah. Orada ısımız bitince İpek'in okuluna Nuray'in yanına isime gittim. Kemal beni birakip cocukları alıp eve gitti. Hani daha onceden söylemiştim ya cocuklar cok uslu diye. Pek de öyle değilmiş, okul sonrasındaki programda haylaz yine haylazdi. Programa başlamamızdan 1 saat sonra bir cocuk bahçede kafasını yardi. Öyle böyle değil bayağı ciddi bir sekilde düştü ve kafasını parktaki demire vurup yaraladı. Bunlar olurken ben icerideki grupla ilgileniyordum. Nuray ambulans çağırdı, bölge koordinatörü geldi, veli geldi.
10 yıldır bu isteyim, ambulans çağırmamızı gerektirecek bir kaza hiç görmemiştim dedi. Kısacası bir başladım pir başladım! Baska seyler de oluyor, haftalar önce başvurduğum bir yerlerden cevap geliyor, aracılar sayesinde mesajlar yerlerine ulaşıyor, insanlar sana ulaşıyorlar, falan filan. Düşündüm de Avustralya'ya gelirken insanın yanında getirmesi gereken tek şey sabır, başka bir şey değil...