Date: September 25, 2012

Siteyi takip edenler Avustralya maceramızın nasıl başladığını bilir. Kemal ile evlendiğimizden beri sürekli yurt dışında yaşamak ile ilgili konuşur, planlar yapardık. Çocuklarımız olduktan sonra daha ciddi bir adım atmaya karar verdik. 2-3 ayda bir gaza gelip niyetleniyor, ucak bileti bakıyor, points calculator'dan puanlarımızı filan hesaplıyorduk. http://www.immi.gov.au sitesine giriyor, sitede birkaç saat harcadıktan ve basvuru bilgi kitapcıgını print ettikten sonra kitapçığı kitaplıga kaldırıyor, işimize gucumuze bakiyorduk. Bir seyi kabul etmem gerekiyordu: Gocmenlik sureci oldukca karmasıktı ve bizim bu sureci takip edecek zamanımız ve bilgimiz yoktu. Sonunda dayanamadım, internetten buldugum http://www.AvustralyadaYasam.com sitesini okuduktan sonra gocmenlik danısmanı Ebru Betül Yıldırım'ı aradım ve randevu aldım. Daha once de gocmen danismanlari ile gorusmustuk ancak MARA kayıtlı Ebru Hanım'ın farkı ilk gorusmede belli oldu. Kendisi bu konuda son derece bilgili ve ilgili. En onemlisi musterisine en uygun vizeyi bulmakta, istisnai durumları aydınlatmak için yazısmalar yapıp durumu takip etmekte son derece uzman. Her gorusmeye elimizde dosyalar dolusu evrakla gidiyorduk, her seyi hatırlıyor, takip ediyordu. Bir gun bile bize sizin durum soyle miydi ya da boyle miydi diye sormadı, sartlarımızı hep hatırladı ve bizimle hep aynı dilden konustu. O yuzden bana Avustralya'ya nasıl gittiniz diye soran herkese ondan bahsediyorum. Tabi ki buraya danısmanlık almadan, kendi imkanları ile gelen insanlar da var ama bizim gibi acelesi olanlara ve isini saglama almak isteyenlere onunla iletişim kurmalarını tavsiye ederim. Bugun Nuray ile konustuk, o 2008'de basvuruken IELTS barajı 5 miş, biz basvururken Batı Avustralya için bu limit 6'ya yukseltilmişti. Ayrıca meslek listeleri surekli guncelleniyor ve yavas yavas gocmenlik iyice zorlasıyor. En son 1 Temmuz'da yapılan degisiklik ile eskiden farklı olarak sartı yerine getiren herkese gocmenlik vizesi verilmiyor ve "first come first served" yerine en çok puanı kim alırsa ona vize veriyorlar. Tabi bu arada kontenjanın dolma ihtimali de var iste o zaman basvurunuz degerlendirmeye alınmıyor bile. Kısacası ulke degistirmeye gercekten niyetliyseniz bir an once harekete gecin. Yasınız buyudukce daha az puan alıyorsunuz. Ben kafanızı daha fazla karıstırmayayım. Niyetlenen herkese cok kolay gelsin.

Bu kadar telasa gerek var mı? Turkiye'de yasanmaz mı yani? Neden bu kadar gitmek istiyorsunuz? Avustralya cennet mi?

Bu sorulara herkesin cevabı farklı. Ailemi ozluyorum, sevdiklerimi, dostlarımı ozluyorum ama hayalimizi gerceklestirmiş olmak bana guc veriyor. "Keske gitseydim" diye icimde ukde kalacagina en kotu ihtimal "Gittim olmadı!" derim. Burada nasıl anlatırım, hangi kelimeleri kullanmalıyım bilmiyorum ama bir zamanlar en buyuk hayalim Avustralya'da okyanus kenarında bir evde yasamaktı. Simdi o hayalin icindeyim. Guzel mi? Ruzgar pencereleri zangırdatıyor, kızlar kuzenlerini ozluyorlar, işimiz yok falan filan ama sonucta hayalimi gerceklestirdim. Yani Walt Disney'in dedigi gibi "Butun hayallerimiz gerceklesebilir yeter ki peşinden koşacak CESARETİMİZ olsun." Hayatta bundan buyuk motivasyon olabilir mi? İyi ya da kotu diye bir sey yok, tecrube diye bir sey var. Umarım iyi olur, dilerim iyi olur. Olmazsa da olmasın ne yapalım:)

Bugun Romanya'dan, Bukres Universitesi yayınevinden bir form geldi. Dr. Nilgun Ismail ile birlikte yazdıgımız "Türk Uygarlığı 2 Pratik Türkçe Kitabı" basılıyor. Artık benim de bir kitabım var. Yeter ki hayal edin, Allah onları gerçekleştirir...

Sevgiler:)